Simon Verheylesonne (1991 Kortrijk) heeft een fascinatie voor de grootsheid van de natuur. Hij wil de nostalgische visie van vroegere  romantiserende landschapsschilders  gaan bewaren, archiveren maar tevens gaan sacraliseren als een reliek. Hij presenteert zijn  ontrafelde natuurbeelden als een preparaat tussen twee glasplaten, klaar om onder de microscoop geanalyseerd te worden. Hij dwingt onze blik op de stukken gefragmenteerde natuur  als zijn  het flarden van ons eigen dromerige nostalgische visie. Door die confrontatie stelt hij ons ondubbelzinnig de vraag of de mens in de toekomst natuur enkel wil beleven als een preparaat uit een ver verleden verleden…  Vervliegt deze  droom tot een trauma ?

Savoir retenir et fixer ce qui est sublime is dan ook de geschikte gelegenheid om zijn bestaand en recent werk te (her)ontdekken voor zijn solopresentatie in het Mudel.