Om het werk van Anno Dijkstra (NL) (1970) kan niemand heen. De beelden zijn gemaakt van plasticine klei en van alle kanten te bekijken. ‘Misplaatsingen’ noemt hij ze en doen de toeschouwer herinneren aan een vluchtig beeld van de wereld, losgeweekt van plaats en tijdstip. En ze kunnen ook zomaar op straat staan, buiten de veilige galerieruimte, waar de confrontatie harder is: ze staan midden tussen de wandelende mensen. Anno Dijkstra gaat aan de slag met televisiebeelden die tot het collectief bewustzijn zijn gaan behoren, maar ook met de gewone man, de buurvrouw, een familielid. Hij materialiseert ze en maakt ons direct betrokken.